ખંભાતમાં વસતા વિવિધ સમાજના લોકો વડુચી માતા પ્રત્યે શ્રદ્વાભાવ ધરાવે છે. મોઢવણિક, દુધારા, ગજજર, બ્રહ્મભટ્ટ, ખત્રી, માછી, ખારવા, કોળી વગેરે જ્ઞાતિઓના તે કુળદેવી છે. ભાદરવા સુદ ચૌદસથી અનંત ચૌદસના દિવસે વડુચી માતાનો મેળો ભરાય છે. વર્ષમાં એક કે બે વાર ગળાતી વડુચી માતાની વાવ સાથે વર્ષોથી રસપ્રદ બાબતો સંકળાયેલી છે. જેમાં વાવમાં માતાજીને ધરાવવામાં આવેલ કેરીને એક વર્ષ બાદ વાવ ગાળવા સમયે બહાર કાઢતા તે તાજી જ જોવા મળે છે. આ કેરીનું ફળ નિ:સંતાન દંપતિ આરોગે તો તેને અવશ્ય સંતાન પ્રાપ્તિ થાય છે તેવી લોકવાયકા છે. વાવમાં આવેલ માતાજીની મૂર્તિને ઓઢાડવામાં આવેલ ચુંદડી, સાડી પણ એ જ સ્થિતિમાં જોવા મળે છે. તેના ઉપર પાણીની કોઇ અસર જોવા મળતી નથી.

વડુચી માતાજીના સ્થાન સાથે જોડાયેલ અનેક બાબતો આજે પણ ચર્ચાય છે. જેમાં ઐતિહાસિક લોકકથામાં નાનપણમાં રા'નવઘણને કપરાં દિવસો આવ્યા ત્યારે જહાલબાઇએ મદદ કરી હતી અને બંને વચ્ચે ભાઇ-બહેનના સંબંધ બંધાયા હતા. બહેનને આફતના સમયે મદદનું ભાઇએ વચન આપ્યું હતું. સૌરાષ્ટ્રમાં દુષ્કાળ પડતા જહાલબાઇ, તેમના પતિ અને કુટુંબ સિંઘમાં ગયા હતા. જયાં સિંઘના રાજાએ જહાલબાઇ તરફે કુદૃષ્ટિ કરતા રા'નવઘણે લડાઇ કરીને બહેનને મુકત કરાવી હતી. તેઓ પરત રાધનપુર, ધોળકા થઇને ખંભાત આવીને ગામના પાદરે પડાવ નાંખ્યો હતો. ગામના લોકો લશ્કરને જોવા ગયા હતા. ત્યારે એક વહુએ સાસુની ના હોવા છતાં વડના ઝાડની ઓથે ઉભા રહીને લશ્કરી હિલચાલ જોઇ અને રા'નવઘણને જમવાનું નોંતરુ આપ્યું. આ વાત ઘરે આવીને કરતા સાસુ આશ્ચર્ય સાથે ચિતિંત બન્યા હતા કે આટલા બધા માણસોનું જમવાનું કેવી રીતે તૈયાર થશે? ત્યારે મા બધું કામ પાર પાડશે તેમ વહુએ કહયું હતું. સાંજે સૌ જમવા બેઠા ત્યારે વહુએ પોતે જે ઝાડ ઓથે સંતાઇ હતી તે વડના પાંદડા તોડવા સૌને કહયું અને તેનો થાળ ગણી બધા જમવા બેઠા. વહુએ માતાજીની પ્રાર્થના કરી અને વડમાંથી માતાજીએ પ્રગટ થઇ લશ્કરને તમામ પ્રકારની ભોજન સામગ્રી પીરસાઇ. રા'નવઘણે વહુની ભકિત જોઇને પગે લાગ્યો. લોકસાહિત્ય અને ચારણી સાહિત્યમાં આ કથા મળે છે.